Niet omdat jij werkt dat je recht hebt op een gratis poetsvrouw
Houtman Tom
Niet iedereen die werkt kan ook nog eens een poetsvrouw betalen. Niet omdat jij werkt en een ander niet dat een werkloze gratis bij jou moet komen poetsen. ( want waarom zou die werkloze dan niet gratis komen opdienen op feestjes, je gevel verven, privé-chauffeur spelen, je boekhouding komen doen, enz.). Werk is werk en als je werknemers aan het werk wil moeten al dit soort zaken gewoon vermeden worden. Het is het fundament van de vrije-markteconomie.
Honderd jaar te laat wordt eindelijk het statutenverschil tussen arbeiders-bedienden opgeheven, omdat we ervan uitgaan dat voor àlle hedendaagse arbeid met het hoofd moet gewerkt worden.
Meer nog, twee belangrijke factoren spelen mee: de nood van kennis & innovatie enerzijds en de vergrijzing anderzijds. De arbeidsmarkt vereist hoogopgeleiden voor zowat alle jobs, waardoor jongeren genoodzaakt zijn om lang te blijven hangen in een opleiding of een pseudo-werknemersstatuut onder de noemer van opleiding, stage of ervaringstraject.
Door de continue beschikbaarheid voor werkgevers van dit type pseudo-statuten worden zowel de jongeren die zo’n traject doorlopen hebben als jongeren die het traject hopen te ontwijken sterk gedemotiveerd. Het schept ook concurrentievervalsing, want grote bedrijven (in België voornamelijk buitenlandse multinationals) met een structuur waarin personeelsverloop kan gedijen, gebruiken deze quasi kosteloze werknemers als ideale en ultieme manier om het prijsverschil met de ‘kleinere-bedrijven-van-bij-ons’ zodanig groot te maken, zodat de surplus van de service op de prijs niet langer doorweegt voor de klant. Deze ‘kleinere-bedrijven-van-bij-ons’ beschikken niet over een structuur die permanent personeelsverloop interessant maakt ( voor multinationals die in ons land belastingen vermijden faciliteert de overheid zelfs dit proces). Al deze knelpuntberoeperij, werkstages, werkervaringstrajecten en andere ongein zijn dé doodsteek voor de ontwikkeling van échte bedrijven, gezonde KMO’s én van de tewerkstelling.
De gezondste oplossing is dat we elke ‘natuurlijke persoon met Europese nationaliteit’ een maximum van x-aantal werkende dagen toekennen in banen met een contract van niet-onbepaalde duur. Elke andere dag >x-aantal die een natuurlijke persoon werkt in een contract van bepaalde duur moet worden beschouwd als een contract van onbepaalde duur.
Dit zal een enorme boost geven aan KMO’s en bedrijven van bij ons, het zal ook een steviger doorgroei geven aan jongeren die met gerust geweten ervaring kunnen opdoen bij verschillende bedrijven en de massale arbeidstrajectbegeleidingen richting onbestaande tewerkstellingsvooruitzichten bij multinationals zal gaan naar échte werkgevers van bij ons die échte, duurzame banen creëren.
Dit idee maakt uit van drie ideeën die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Dank om ook de andere twee te lezen: 'Werkt langer werken?' en 'Gun jonge durvers tijd!'
0