Brussel een moeilijk lief


Guido Rosquin
In 1989 ontstond het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De bedoelingen waren misschien goed, maar de structuur ervan is te ingewikkeld. Het beleid van de hoofdstad werd steeds minder doeltreffend. Het institutioneel statuut van Brussel moet fundamenteel gewijzigd worden en wel als een “gemeenschappelijke hoofdstad”, niet als een apart gewest. Er is zoals in elke grote stad, hoge werkloosheid vooral bij jongeren, een gevoel van onveiligheid, openbaar vervoer wordt onvoldoende uitgebouwd waardoor er mobiliteitsproblemen ontstaan. Brussel zit bovendien permanent in zware geldnood. Brussel slaagt er ook niet in om een hoogwaardig cultureel imago te ontwikkelen, wat men toch wel mag verwachten van de Europese hoofdstad.
Brussel heeft enkel een toekomst als gemeenschappelijke hoofdstad
van België met zijn 2 gewesten. De Vlaamse en de Waalse deelstaten
blijven elk, wat betreft persoonsgebonden materies ten volle bevoegd.
Zonder
constructieve wil tot samenleven en zonder respect voor de basisregels
van een harmonieuze coöperatie, kan geen enkele constructie overleven.
Marc
Hooghe, gewoon hoogleraar aan de KU Leuven schreef op 2 September in De
Morgen: “De Brusselse agglomeratie vormt de bron voor een flink stuk
van onze nationale welvaart, en als Vlaanderen Brussel wil verkwanselen,
dan zal dit een gigantische kostprijs hebben. Om het economisch uit te
drukken: Vlaanderen zou inderdaad een paar procent inkomen winnen als we
niet langer solidair moesten zijn met onze Franstalige landgenoten.
Zelfs vanuit een welbegrepen eigenbelang is er dus geen enkele reden om
te pleiten voor een doorknippen van alle banden. Zeker in een tijd van
economische crisis is het volstrekt onverantwoord zich in een dergelijk
avontuur te storten; blijkbaar begint men dat in te zien. Je bouwt geen
zelfstandige economie op, door eerst de kip met de gouden eieren
(Brussel) te slachten.”
Eigenlijk is dit een situatie waarbij iedereen wint:
•Brussel wordt groter en krijgt hierdoor de mogelijkheid tot een echt beleid van deze zone
•Vlaanderen wordt groter en het aantal Vlamingen in Brussel neemt toe
•Wallonië wordt groter en ze krijgen eindelijk hun aansluiting tot Brussel
Tegelijkertijd moeten alle verdere faciliteiten afgeschaft worden. Het moet duidelijk worden dat wie in Vlaanderen woont, ook Vlaanderen moet respecteren. Wie in Wallonië woont moet Wallonië respecteren. Wie in Brussel woont moet respect hebben voor alle taalgroepen (27 talen binnen Europa) gezien zijn Europese status.
Laat ons samen met de Walen van Brussel een stad met uitstraling maken, die het waard is hoofdstad van Europa te zijn. Een beetje arrogantie mag hier wel.
0